Kıbrıs haritası, kucağını açıp annesine koşmaya hazırlanan yetim bir yavru duruşunu hatırlatmıştır hep bize. Orada boynu bükük kalan soydaşlarımızın bize anavatan, bizim de onlara yavru vatan deyişimiz bu deruni hasretin güçlü ifadesidir.

Koca kurt Osmanlı’nın kuvvet ve kudretten düşüp bin bir gaile ile boğuştuğu bir dönemde elimizden çıkmış bu mübarek vatan toprağında yaşayan kardeşlerimize reva görülen insanlık dışı mezalimler karşısında sessiz kalmamız mümkün değildi. Kalmadık. Bir sıcak Temmuz günü, bundan tam 51 sene önce şanlı ordumuzun başarılı bir harekâtı ile hasret sona erdi, bizim olanın gasp edilmiş tapusu tekrar bizim kasamıza kondu.

Milletin bir aziz dava etrafında kenetlendiği harekâtın ilk günü dün gibi hatırımda. Bugün kardeşim Prof. Dr. İrfan Bey, aile grubumuzda paylaştığı şu cümlelerle hatıralarımızı tazeledi: “Köydeydik, babam radyodan harekâtın canlı yayını dinliyordu, stresli bir vaziyette. Emim de küçük tahta sehpanın üzerindeki çaydanlıktan çay dolduruyordu. Komşulardan birkaç kişi daha geldi, radyoda birliklerimizin başarıyla ilerlediği müjdeleniyor, şehit isimleri ve memleketleri anons ediliyordu. Spikerin kalın sesi hâlâ kulaklarımda.”

Adaya ilk çıkan 50. Piyade alayının komutanı Albay Halil İbrahim Karaoğlanoğlu’nun şehadet haberini radyodan işittiğimde derinden sarsılmış ve tarifsiz bir üzüntüye gark olmuştum. Seferin zaferle neticelenmesi ailemizde, çevremizde ve tüm ülke sathında milletimizi sevince boğmuştu.

Ordumuzun, İstiklal Harbi’nden sonra ilk sınır dışı harekâtıydı. Çetin savaş koşullarında görüldü ki, çok eksik gediğimiz var. Silah, mühimmat, araç gereç bakımından Amerika’ya bağımlıydık; hurda cemseler ve tamiratları maliyetleri aşan tanklarla dünyanın en çetin coğrafyasında ayakta durmaya çalışıyorduk.

Hatta daha önce Kıbrıs’a yapılması elzem olan bir çıkarmayı, uygun gemilerimiz olmadığı için başlatamamış, çaresizlik içinde kıvranmıştık. Tanklarımız, cuntacılar yönetime göz diktiklerinde sokaklarda kulak sağır eden homurtularıyla caddelerde yürütülüyordu, radyoevine kadar takatleri yetiyordu, ama böyle ciddi savaşlar için hiç elverişli değillerdi. Piyade tüfekleri, toplar ve onların mermileri de TM damgasını taşımıyordu. İşte bu zafer, milli silah, teçhizat ve hava savunması alanlarında başlatılacak seferberliğin işaret fişeği oldu. Çok şükür, artık destan yazma kapasitesini sınır ötesi birçok harekâtta ispatlayan ordumuz, yüzde yüz yerli ve milli silahlarını üretecek seviyeye ulaştı. Ne kadar iftihar etsek yeridir.

Kıbrıs Türk halkını maruz kaldığı zulüm ve yok oluş tehdidinden kurtarmak, adada barışı ve güvenliği yeniden tesis etmek amacıyla gerçekleştirilen bu harekât, canlarını feda eden tüm şehitlerimizi rahmetle, gazilerimizi minnetle anıyorum.

Harekete karar veren dönemin başbakanı Bülent Ecevit’i, harekâtın planlama ve gerçekleştirilme aşamalarında çok etkili olan Başbakan Yardımcısı Prof. Dr. Necmettin Erbakan’ı ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin ilk Cumhurbaşkanı kahraman Rauf Denktaş’ı minnet, şükran ve rahmetle yâd ediyorum.

Harekâtın şifreli mesajı “Ayşe tatile çıksın” cümlesini ne zaman okuyup işitsem “Ayşe’nin bu kutlu tatili, yavru vatandaki zulmü, katliamı, Rumların boş ve beyhude hayallerini sonsuza kadar tatile çıkardı” deyip, şükrediyor; dilimden eksik etmediğim şu duayı tekrarlıyorum: “Allah’ım! Anavatanımızı ebediyen payidar kıl, yavru vatanımızın tez zamanda önce dost devletler, sonra da tüm dünyaca tanındığı günleri bize göster!”