Toplumsal değerlerimiz bir bir yaşamımızdan kayıp gidiyor.

Millet olmamızı sağlayan örflerimiz, adetlerimiz, geleneklerimiz, göreneklerimiz özetle; insanlık vasıflarımız ne yazık ki vurdumduymazlığın kurbanı ediliyor.

İnanç sistemimizin ve töremizin bize aktardığı değerlerin içinin boşaltılması ve hafifletilmesi toplumsal çürümenin somut örnekleri olarak karşımıza çıkıyor.

“Bana bir harf öğretenin kölesi olurum” diyen kültürün çocukları artık kendilerine harf öğreten öğretmenlerini dövmekte, alay etmekte ve saygısızca davranmaktalar.

“Eti senin, kemiği benim” özverisiyle öğretmenlere olan güveni ve teslimiyeti ifade eden bu mesaja rağmen günümüzde artık veliler öğretmenlerin korkulu rüyası haline gelmiş bulunmaktadır.

Öğretmen, öğrenci ve velisinden korkar hale gelmiş, kazasız belasız evine gitmenin hesabını yapar olmuştur.

Geçen gün, Ankara’daki bir lisede öğrencilerin yaşlı bir öğretmene yaptıkları edepsizliği görünce işlerin nasıl şirazesinden çıktığına şahit olduk.

Haber kanallarında konuyla ilgili görüntülere bakınca şımartılmış, ahlak ve edepten noksan öğrencilerle, şiddet ve öfkeyle beslenmiş velilerin baskısı altında işini yapan eli öpülesi öğretmenlerin içinde bulunduğu durumu bir kez daha gördük.

Öğrencilere tanınan aşırı serbestlik, disiplinin askıya alınması, sivil itaatsizlik adı altında sergilenen pespayelik, kaba kuvveti tek çıkar yol gören, arkasını siyasete ve parasal güce dayandıran veliler ile eğitim ve öğretim sözde yürütülmeye çalışılıyor.

Sokakta insanlar sudan sebeplerle öldürülüyor, hastane koridorlarında doktorlar ve sağlık çalışanları dayak yiyor, öğretmen öğrencisinden şiddet görüyor.

Kişi başına düşen milli gelirimiz artabilir, yollarımız, binalarımız mükemmel olabilir, hayat standardımız eskiye oranla daha iyiye gidebilir ama değerlerimiz yozlaştırılıp, hafife alınırsa bu işin telafisi asla olmaz.

“Edep Ya Hu” öğretisinin evlerin girişine asıldığı, öğretmenin baş tacı edildiği, büyüklere saygının töreden sayıldığı bir kültürün çocuklarının geldiği nokta ülkenin esas beka meselesidir.

Ülkeler topla, tüfekle yıkılsa bile yeniden ayağa kalkabilir ama kültürel çöküntünün yaptığı tahribatın inşası olmaz.